R O Y A L S : 2.1 ♛

          แบมแบมโน้มตัวเข้ามาใกล้ มือนุ่มทั้งสองประครองใบหน้าผมไว้ก่อนจะหลุบมองต่ำเมื่อเจอสายตาผมจ้องมองจนแทบจะกลืนกิน ผมรอต่อไปไม่ไหวจนตรงกดหัวอีกคนเข้าหา ประกบปากลงไปทันที แบมแบมหลับตาแน่น ท่าทางไม่ประสีประสาของมันกลับดูน่ารักในสายตาผม
          "อืมม" จากจะให้มันรุกกลายเป็นทนไม่ไหวจนต้องเป็นฝ่ายนำเอง ความไม่เคยทำให้อีกคนหลับตานิ่งค้างไป ได้แค่เผยอปากให้ผมลุกล้ำเข้าหา

          อย่าว่าแต่แลกลิ้น แค่จูบมันก็ไม่เคย...มันจะไปเคยอะไรล่ะก็กูกันท่าขนาดนั้น! ยิ่งได้ทำตามต้องการยิ่งปลุกปั้นอารมณ์ให้มัวเมาในรสจูบ หยอกเย้าลิ้นอีกคนในโพรงปากไปมาทั้งยังดูดดุนริมฝีปาก ควานหาความหวานในปากอีกคนแบบไม่รู้จักพอ
          กี่ปีที่กูต้องอมลูกอมมันสู้ไม่ได้กับของแท้เลย เสียงดูดที่ผมจงใจสร้างขึ้นดังไปทั่วบริเวณอย่างไม่อายใคร น้ำลายสีใสที่ผสมปนกันไหลออกจากมุมปากอวบอิ่มของอีกคน

          "หื่มม" เหมือนว่ามันจะสติกระเจิงไปแล้ว แต่ผมยังไม่หยุด ถอนริมฝีปากออกมาให้มันสูดเอาอากาศเข้าปากก่อนจะประกบเข้าหาอีกครั้งและอีกครั้ง
          มือผมเริ่มซน สอดเข้าใต้เสื้อก่อนจะลูบไล้ที่แผ่นหลังเนียน แบมแบมเหมือนคนที่ไม่รู้จะทำยังไงดีได้แต่แน่นิ่งอยู่แบบนั้น


          "อื้อ! ไม่เอา"

          "อืมม" ผมครางในลำคออย่างพอใจ เลิกเสื้อมันขึ้นสูงจนเห็นช่วงเอวสวยชัดเจน เสื้อนักศึกษาตัวบางแทบจะไม่ช่วยปกปิดอะไรเลย ไล่กดจูบที่บริเวณไหปลาร้าจนเกิดรอย แบมแบมเริ่มดิ้นอีกครั้ง มันพยายามปัดมือผมข้างที่เลิกเสื้อมันขึ้นออก
          ยิ่งมันดิ้นมากแค่ไหนต้นขาด้านในมันก็สัมผัสกับตัวตนของผมมากเท่านั้น และร่างกายกูมันบอกว่าทนไม่ไหวแล้ว ลองรับผิดชอบกูหน่อยดีมั้ย?

          "อั่กก!" 
          ผมจับมันกระแทกเข้าหาตัวเองอย่างแรงจนมันปะทะกับอกผม จับเข้าที่ช่วงกรามให้ใบหน้ามันได้องศาก่อนจะกดจูบลงไปหนัก ดูดดุนริมฝีปากล่างมันจนบวมเจ่อขึ้นสีน่าทาน
          เรานัวเนียกันอยู่อย่างนั้น ไม่รู้ตอนไหนที่เสื้อของอีกคนโดนผมปลดกระดุมออกเกือบทุกเม็ด! ผมดูดปากมันแรงๆทีนึงก่อนจะยอมให้มันถอนใบหน้าออกไป มันหอบหายใจเหมือนคนวิ่งรอบสนามมาร้อยรอบ